Achtergrond Hoewel psychische zorg aan gedetineerden met psychiatrische stoornissen tijdens en na detentie de re-integratie bevordert en de kans op criminele recidive vermindert, blijken gedetineerden met psychiatrische stoornissen na vrijlating moeilijk aansluiting te vinden bij de reguliere psychische hulpverlening.
Doel Verwijzingen vanuit de Vlaamse gevangenissen naar psychiatrische ziekenhuizen of externe therapeutische settings beschrijven voor het jaar 2019.
Methode Alle gedetineerden met een psychiatrische problematiek die in 2019 werden verwezen vanuit een Vlaamse gevangenis (n = 577) naar de reguliere psychische hulpverlening werden bestudeerd aan de hand van de gegevens verzameld door de Vlaamse dienst TANDEM.
Resultaten De overgrote meerderheid van de aangevraagde verwijzingen betrof gedetineerden met een middelengerelateerde stoornis. In totaal kon één vijfde van de gedetineerden met een psychiatrische stoornis rechtstreeks terecht in een therapeutische setting of een psychiatrisch ziekenhuis. 30% van hen bleek uiteindelijk niet te starten met het geplande behandeltraject.
Conclusie Continuïteit van psychische zorg na detentie is aangewezen en heeft ook een maatschappelijk voordeel. Het verbeteren van de samenwerking tussen justitie en externe psychische hulpverlening, rekening houdend met de noden van de gedetineerde, is essentieel in de ontwikkeling van succesvolle trajecten.