achtergrond In tegenstelling tot enkele andere landen wordt een tabaksverslaving tijdens opname in een Nederlands psychiatrisch ziekenhuis niet op gestructureerde wijze behandeld.
doel Implementatie van een stoppen-met-rokenbehandelprogramma voor groepen patiënten en werknemers van een opnameafdeling van een universitair psychiatrisch ziekenhuis.
methode Prospectief kwalitatief en kwantitatief implementatieonderzoek naar een stoppen-met-rokenbehandeling voor patiënten en medewerkers van de afdeling Psychiatrie van het Amsterdam umc, locatie amc. Deelnemers konden gratis 7 groepsbijeenkomsten bijwonen of individuele coaching ontvangen. Daarnaast werden nicotinepleisters én -zuigtabletten aangeboden.
resultaten Gedurende 14 maanden waren er 65 aanmeldingen: 39 patiënten en 26 medewerkers. De groepsbijeenkomsten werden door 45 deelnemers (29 patiënten en 16 medewerkers) gemiddeld 2,6 maal bezocht. Van deze groep kwamen er 20 (6 patiënten en 14 medewerkers) drie keer of vaker naar een groepsbijeenkomst of coaching. Van hen was 55% minimaal 3 maanden na de eerste sessie nog gestopt met roken. Medewerkers stopten duidelijk vaker met roken dan patiënten. Uit interviews bleek dat het programma aansloot bij de interesse van rokers, maar dat de combinatie van medewerkers en patiënten in dezelfde groep als belemmering werd ervaren door het verschil in tempo van informatieverwerking.
conclusie Het aanbod van een stoppen-met-rokenprogramma in een academisch psychiatrisch ziekenhuis werd positief ontvangen. Toch nam slechts de minderheid van medewerkers en patiënten deel aan het behandelprogramma en bleek stoppen met roken slechts voor enkele patiënten haalbaar. Stoppen met roken in een psychiatrisch ziekenhuis vraagt waarschijnlijk volhardende, substantiële inzet op screening, diagnostiek, behandeling en tabaksontmoediging.