achtergrond Antipsychotica kunnen bewegingsstoornissen veroorzaken die soms irreversibel zijn. Daarom is bij bewegingsstoornissen preventie van belang. Farmacogenetisch onderzoek opent hiervoor mogelijkheden.
doel Een overzicht geven van de belangrijkste farmacogenetische studies naar antipsychoticagerelateerde bewegingsstoornissen. De focus van de resultaten is vooral gericht op meta-analyses en genoombrede associatiestudies.
methode Systematisch literatuuronderzoek met Medline, Embase en Psycinfo.
resultaten Meta-analyses vonden kleine oddsratio’s tussen tardieve dyskinesie en genen die coderen voor drd2, drd3, bdnf, comt, 5-htr2a, cyp2d6, en Mnsod (p-waarde < 0,05). Deze resultaten werden niet bevestigd bij drd3 en Mnsod door de recentste meta-analyses. Genoombrede associatiestudies bij tardieve dyskinesie en parkinsonisme brengen nieuwe genen aan het licht.
conclusie Klinisch toepasbare adviezen zijn nog niet mogelijk. De vooruitgang van zowel farmacogenetisch onderzoek als diagnostische systemen biedt nieuwe mogelijkheden.