Onderdeel van het nieuwe onderwijs voor de artsen in opleiding tot specialist in de psychiatrie in Amsterdam is een zogenaamde introductiecursus (De Vries e.a. 2009). Hierin worden zij voorbereid op de eerste werkzaamheden en de eerste diensten. Voor dit onderwijs biedt deel 3 van dit handboek uitstekende literatuur. Omgaan met geweld, acute psychiatrie, stressmanagement, timemanagement, onderhandelingstechnieken, presentatietechnieken, publiceren en supervisie: allemaal onderwerpen die in de gangbare handboeken en leerboeken niet of nauwelijks aan de orde komen, maar zeer relevant zijn voor de beginfase van de opleiding. Dit deel is niet alleen praktisch en direct toepasbaar, maar vaak ook amusant om te lezen. Nu het Amsterdamse onderwijs op veel plaatsen in ons land wordt overgenomen, komt dit boek dus goed van pas. Bovendien is het organiseren van een introductiecursus straks verplicht in alle opleidingen. Overigens blijkt in Groot-Brittannië de term 'mentoring' te worden gebruikt voor wat bij ons de laatste jaren 'supervisie' is gaan heten. Onlangs hebben we in het Concilium Psychiatricum besloten hiervoor ook de term 'mentor' in te voeren, omdat we 'supervisor', net als bij alle andere medische specialismen, weer willen gaan gebruiken voor wat we met een lelijk woord 'werkbegeleider' waren gaan noemen. Deel 2 van het boek handelt over de diverse leden van het multidisciplinaire team, waarmee het een mooi overzicht biedt van de gesprekspartners die de arts in opleiding zal tegenkomen. Deel 3 van het boek is voor de Nederlandse aiossen minder interessant. Het geeft informatie over de organisatie van de gezondheidszorg en van de opleiding tot medisch specialist in Groot-Brittannië. Ook daar zijn de opleidingen gemoderniseerd op een wijze die veel herkenning oproept. Interessant is het om te lezen dat de Engelse psychiater 5 jaar medical school, 2 jaar basisopleiding en 6 jaar specialistische opleiding achter de rug heeft. Vergeleken hiermee (en vergeleken met veel andere Nederlandse medische specialismen) is het onbestaanbaar dat onze opleiding tot psychiater nog steeds slechts 4,5 jaar mag duren. Aan het boek hebben maar liefst 37 auteurs meegewerkt. Het is uitgegeven door het Royal College of Psychiatrists, het Engelse pendant van onze Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie. Het ziet er wat saai uit, maar bevat een groot aantal tabellen, boxen en figuren die de tekst verlevendigen. Een aanrader voor alle (beginnende) artsen in opleiding tot specialist en voor de psychiaters die betrokken zijn bij hun opleiding.

M.W. Hengeveld, S. Roza