Wanneer het individu en de samenleving geconfronteerd zijn met vele sociale, politieke en culturele veranderingen in een kort tijdsbestek, dan maken zij een psychohistorische dislocatie mee. Deze is gekenmerkt door de vervaging en verandering van normen en waarden en door de vervorming van sociale en institutionele afspraken. De pilaren van de identiteit op individueel en collectief niveau verzwakken en men gaat op zoek naar nieuwe ankers om de balans te herstellen en de angst te verminderen. Nederland lijkt op dit moment aan deze processen onderhevig te zijn. De politiek-maatschappelijke situatie is in de eerste jaren van het nieuwe millennium veranderd. Het land kreeg te maken met de dreiging van terrorisme. Het leger is betrokken bij de gewapende conflicten in het Midden-Oosten. Het onbekommerde bestaan, waar politiek geweld en gevaar zich ergens anders, ver van ons, bevinden, lijkt helaas voorbij te zijn. Angst krijgt een steeds groter aandeel in ons dagelijks leven. Hoe spiegelen deze processen zich af tegen onze samenleving, hoe reageren wij hierop en hoe en waar gaan we opnieuw veilig ankeren? Dit zijn de vragen waar deze lezing zich op toespitst.