Hoewel reïficatie ('verdinglijking') van diagnostische eenheden in de psychiatrische literatuur vaak als een belangrijk probleem genoemd wordt, wordt er meestal niet nader op ingegaan. Wellicht draagt dat bij aan het hardnekkig voortbestaan van reïficatie in de psychiatrie. In dit artikel wordt daarom uitgebreid bij dit verschijnsel stilgestaan. De relevante filosofische begrippen worden besproken en reïficatie in de psychiatrie wordt geformuleerd als het opvatten van bepaalde classificatiecategorieën als natuurlijke soort, terwijl zij bedoeld zijn als kunstmatige soort. Ten slotte wordt ingegaan op de belangrijkste bezwaren van reïficatie in de psychiatrie: de tendens tot cirkelredeneringen en tot overschatting van het belang van dsm- classificatie.