Hoewel er steeds meer factoren aan het licht komen die invloed blijken te hebben op de herhaling van gevaarlijk gedrag, is er weinig overeenstemming in de wijze van rapporteren en advisering hierover. Intercollegiale en interdisciplinaire consensusvorming is aangewezen om in ieder geval tot een uniforme methodiek te komen. Rapportages zullen dan beter met zichzelf te vergelijken zijn in de tijd en binnen een populatie, terwijl ze tevens meer geschikt worden voor wetenschappelijk onderzoek. Een verbetering van het voorspellen van gevaarlijk gedrag is op dit moment in de eerste plaats gelegen in een verbetering van de methode, aangezien factorgericht onderzoek niet bijdraagt aan de weging van elke factor in het individuele geval. Enkele parameters worden omschreven: multidisciplinair, interactioneel onderzoek, het aangeven van de mate van waarschijnlijkheid, het expliciteren van normen door checklists en statistische gegevens, en een standaard-evaluatie.