In dit boek beschrijft Peter Sturmey vanuit een leertheoretisch perspectief de opzet en de mogelijkheden van single case designs of n=1-studies. Het boek beslaat 12 hoofdstukken, verdeeld over twee delen. Het eerste deel beschrijft basisconcepten uit de leertheorie en het behaviorisme en in het tweede deel illustreert de auteur de n=1-studies vanuit verschillende leertheoretische invalshoeken. Theoretische concepten en gevalsstudies worden steeds geïllustreerd met voorbeelden uit de klinische praktijk, hetgeen het boek geschikt maakt voor studenten psychologie, therapeuten en counselors die geïnteresseerd zijn in het leertheoretisch kader. Het eerste hoofdstuk van deel I plaatst de functionele benadering van een n=1-studie tegenover een structurele benadering. De auteur van het boek is duidelijk voorstander van de functionele benadering van gedrag, hetgeen hij verder uitwerkt in de volgende hoofdstukken. In hoofdstuk 2 volgt een beschrijving van het radicaal behaviorisme en worden 'foutieve' opvattingen over behaviorisme kritisch besproken. In hoofdstuk 3 beschrijft de auteur hoe 'respondent gedrag' tot stand komt via klassieke conditionering (acquisitie) en hoe dit gedrag uitgedoofd kan worden (extinctie). In hoofdstuk 4 diept hij 'operant gedrag' - dat tot stand komt via operante conditionering - verder uit. Zowel het verwerven als het onderhouden van operant gedrag wordt beschreven, evenals verschillende bekrachtigingsschema's. Hoofdstuk 5 behandelt complexere thema's betreffende operante conditionering, zoals verzadiging en deprivatie van bekrachtigers, extinctie en shaping. In hoofdstuk 6 volgt er een beschrijving van andere complexe gedragingen die tot stand komen via modelleren en zelfregulatie en in hoofdstuk 7 wordt verbaal gedrag verder bestudeerd. In deel II van het boek komen verschillende types van n=1-studie aan de orde. Eerst zet de auteur de overeenkomsten en de verschillen tussen n=1-studie vanuit verschillende (therapeutische) stromingen op een rijtje en vervolgens zet hij de benaderingen van Wolpe en Skinner (hoofdstukken 8, 9 en 10) uiteen. In hoofdstuk 11 en 12 beschrijft Sturmey recentere modellen van n=1-studies (bijv. Haynes & O'Brien 2000) evenals diagnostische methoden die kunnen helpen bij het opstellen van een n=1-studie. Hoofdstuk 13 ten slotte gaat in op de uitdagingen voor de toekomst van de n=1-studie en op de positieve invloed van systematische n=1-studies op de uitkomst van behandeling. Dit boek is zeker een aanrader voor eenieder die geïnteresseerd is in n=1-studies en deze wil uitvoeren op een empirisch onderbouwde wijze.

L. Claes