Psychiatrie binnen de topsport onderscheidt zich van de reguliere ggz door de specifieke omgeving die de topsport met zich meebrengt. De situatie waarin topsporters verkeren, heeft immers invloed op hun welzijn. Kenmerkend zijn vooral het belang van sportieve prestaties en de mentale vereisten van een specifieke sportdiscipline.

Davif McDuff, jarenlang werkzaam als sportpsychiater bij topteams zoals de Baltimore Ravens (American football) en de Baltimore Orioles (basketbal), betoogt dat de huidige vorm van sportpsychiatrie vaak tekortschiet bij de behandeling van sporters. Eén van de voornaamste redenen hiervoor is volgens hem dat clinici de vertaalslag van de reguliere zorg naar de sportspecifieke zorg nog onvoldoende maken. De meeste clinici beschikken volgens hem wel over de klinische kennis en competenties om sporters op adequate wijze te begeleiden bij mentale stoornissen en stressoren die gepaard gaan met de sport. Het zou hen echter vaak ontbreken aan de sportspecifieke kennis om hun interventies te generaliseren naar de competitieve omgeving en de prestaties van een (top)sporter.

McDuff probeert in dit boek deze kenniskloof te dichten door ons een kijkje te geven in zijn dertig jaar ervaring. In een levendige en interactieve discussie met de lezer introduceert hij acht basiscompetenties die alle sportspecifieke aspecten op het gebied van presteren beslaan. Vernieuwend is dat hij hierbij verschillende disciplines betrekt, waaronder psychotherapie, fysiologie, voeding en diëtiek, bewegingswetenschappen, neurologie, sportpsychologie, psychosomatiek en – vanzelfsprekend – psychiatrie. Hij bepleit geen expertise in al deze disciplines, maar is van mening dat sportpsychiatrie verder dient te reiken dan enkel kennis en behandeling van mentale stoornissen. Alleen dan kan deze discipline daadwerkelijk een fundamentele bijdrage leveren aan het niveau van functioneren van de topsporter en aan het bedrijven van topsport.

Zijn ervaring en kennis illustreert McDuff met goed gekozen vignetten van sporters en relevante literatuur. De hoofdstukken worden bondig samengevat en het boek heeft in de opbouw een goede eenheid van stijl. Hiermee vormt het een welkome richtlijn voor de sportpsychiatrie, zij het een eerste opzet met geringe wetenschappelijke onderbouwing.

M. Aoudjan