Als ex-cliënt en lid van de cliëntenraad van ggz Noord-Holland-Noord is aan mij gevraagd een recensie te schrijven om mijn bevindingen over dit boek te delen met u.

Doordat ik in mijn jeugd veel heb meegemaakt, ben ik in de psychiatrie terecht gekomen. Door een lang proces van therapie en door het volgen van cursussen zoals werken met eigen ervaring ben ik uiteindelijk de weg naar herstel opgegaan. Ik kan nu dan ook met trots zeggen: Ik ben hersteld. Ik deel dan ook graag mijn ervaring hierover met anderen.

Het boek De weg naar herstel is een Nederlandse vertaling en bewerking van het Engelstalige Pathways to recovery . Het is een zeer compleet zelfhulpboek en beschrijft op een uitgebreide wijze de weg naar herstel. Herstel is als een reis, waar je je op voor moet bereiden met een persoonlijk herstelplan en waarbij je reisgenoten moet zoeken. Met tekst en invuloefeningen helpt het de lezer de eigen krachten te ontdekken en doelen vast te stellen. Vele thema’s die je daarbij tegenkomt, worden uitvoerig besproken, zoals wonen, leren, werken en financiën. Stigma, geloof en emoties komen ook aan bod.

Het boek geeft je inzicht hoe je op jouw eigen manier en in je eigen tempo de regie over je eigen leven terug kunt krijgen. Door middel van praktische voorbeelden laat het boek je zien hoe je dat voor jezelf in kaart kunt brengen. De invloed van cliënten op herstel en wat daar allemaal bij komt, is herkenbaar in dit boek. Tevens maakt het duidelijk dat het begrip ‘herstel’ een proces is in ieders leven. Dat geldt voor alle mensen, niet alleen voor de ggz-cliënt. Het boek is dan ook een aanrader voor zowel de cliënt als de medewerker van de ggz.

Het boek kan de psychiater helpen de cliënt niet alleen vanuit de psychische aandoening te benaderen, maar evenzeer vanuit de mogelijkheden die de cliënt heeft. De psychiater kan samen met de cliënt het boek doornemen en hieruit een huiswerkopdracht meegeven.

Als aanvulling zou het mooi zijn als er enkele verhalen van cliënten in zouden staan, die de weg naar herstel hebben doorlopen. Deze kunnen dan verwerkt worden in een nieuwe versie, die er wat betreft de vertalers ook inderdaad moet komen. Zij vragen commentaar van de lezer en willen dat gebruiken om ervoor te zorgen dat er over drie jaar een herziene Nederlandse versie ligt. Dat is een mooi streven, omdat de toon en de bewoording van het boek wel heel Amerikaans zijn.

J. Agterberg