Ghodse’s Drugs and Addictive Behavior is een gezaghebbend werkstuk van een belangrijke eminentieop het vlak van verslavingsproblematiek in de Angelsaksische wereld. Ghodse geeft uitgebreid zijn zicht op de klinische aspecten van verslaving aan verschillende illegale drugs. Een apart hoofdstuk over alcohol werd in de vorige editie ingevoerd en in deze editie enigszins uitgebreid. Een kort hoofdstuk over nicotineafhankelijkheid is een nieuwe aanvulling.

Na het overzicht van de verschillende verslavende middelen volgen algemene hoofdstukken over preventie, assessment, behandelingsprincipes, follow-up en uitkomst van behandeling, waarbij vooral verder wordt ingegaan op de illegale drugproblematiek. Een hoofdstuk speciale problemen omvat beschouwingen over o.a. het volgen van zwangere verslaafde patiënten, van artsen met middelenmisbruik en van middelengerelateerde problemen wanneer cliënten op een algemene somatische afdeling of in een justitiële context worden opgenomen.

De auteur lijkt daarbij vooral te putten uit eigen rijke, klinische ervaring en uit de door hem over jaren geassimileerde literatuur, zonder zich te verliezen in al te frequente en te brede uitwijdingen over referenties. Eén en ander komt zeker de leesbaarheid ten goede. De lezer wordt vlot meegenomen in de geïntegreerde kennis en logica van een typische Britse consultant. Op praktisch vlak biedt het boek echter niet de handigheid en overzichtelijkheid van een naslagwerk; medicatieschema’s lijken bijvoorbeeld eerder illustratief en zijn niet consequent samengebracht.

De titel suggereert een stuk beschouwing over gemeenschappelijke onderliggende mechanismen bij druggebruik en verslaafd gedrag in het algemeen, maar verwijzingen naar neurofysiologische aspecten van verslaving en hun rol bij de behandeling geeft de auteur niet. Behalve een enkele paragraaf in hoofdstuk 1, ontbreekt enige overweging rond verslaving in de ruime zin. In het bijzonder de koppeling met ‘gedragsverslavingen’ en met andere as 1-problematiek zoals eetverslaving en in hyperseksualiteit, wordt niet gemaakt.

Erg interessant, maar eigenlijk niet onder de noemer Guide to treatment te vatten, zijn dan weer de hoofdstukken over de globale context van de drugproblematiek, weliswaar gezien vanuit het Verenigd Koninkrijk (hoofdstuk 2) en over internationale en Britse regelgeving in verband met drugs, alsook het overzicht van de verschillende internationale drugagentschappen (hoofdstuk 13). Deze secties lijken nuttig voor de clinicus die ook wil of moet meespreken op vlak van beleid, een evolutie die de auteur blijkbaar ook zelf doormaakte.

H. Peuskens