achtergrond Kinderen met selectief mutisme ervaren met name veel problemen op school door het niet spreken met vreemden. Deelname aan het onderwijs komt in gevaar en sociaalemotionele problemen worden versterkt. Om deze reden werd een behandelprotocol ontwikkeld, gericht op stapsgewijs behandelen en bevorderen van het spreken op school in samenwerking met de leerkracht (Guldner & Wippo 2003).
doel Vergroten van kennis en vaardigheden bij het psychotherapeutisch behandelen van kinderen met selectief mutisme.
methoden Het protocol gaat er van uit dat selectief mutisme het best te behandelen is als een angststoornis. Daarbij wordt gebruik gemaakt van een aantal gedragstherapeutische principes met nadruk op graduele exposure in vivo, shaping en fading. Het protocol beschrijft de stappen die uiteindelijk leiden tot het durven praten, geeft voorbeelden uit de praktijk en laat zien hoe om te gaan met stagnaties in de behandeling en hoe ouders te betrekken.
De stappen zijn onderverdeeld in stappen welke genomen moeten worden tijdens de individuele sessies met het kind en de stappen die het kind in de klas moet nemen.
Individuele stappen:
——Het uitblazen van een kaarsje of een waxinelichtje.
——Blazen met geluid.
——Maken van verschillende geluiden.
——Geluiden mengen met woorden.
——Nazeggen van woorden.
Stappen in de klas:
——In de periode dat de eerste vijf individuele sessies lopen, wordt het kind gevraagd non-verbaal te reageren op vragen van de docent.
——Vervolgens wordt het kind gevraagd een geluid te maken in de klas.
——Geluiden worden in hele kleine stapjes vervangen door woorden.
——Het kind geeft altijd een verbale reactie op vragen van de leerkracht.
——Het kind geeft altijd een verbale reactie op vragen van de leerkracht in het kring of groepsgesprek.
resultaten De resultaten worden
apart toegelicht in een vervolgvoordracht.
conclusie Behandeling van selectief mutisme met specifieke interventie op school is in de praktijk werkzaam.