achtergrond Spiritualiteit is ‘in’ in onze postmoderne samenleving. Ervaringen in alle veelkleurigheid mogen er weer volop zijn. Voor de psychiater wordt het interessant wanneer de ervaringen ‘buiten de normale orde’ gaan vallen en we ze pathologisch gaan noemen. Komen we in ons begrijpen dan toe met het ons bekende 20e eeuwse psychiatrisch vocabulaire of moeten we veel meer onze vakkennis laten verrijken met nieuwe ontwikkelingen binnen de wijsgerige fenomenologie? De vraag stellen is haar beantwoorden. In deze lezing zal een poging worden ondernomen oude en nieuwe fenomenologische concepten te vertalen naar de psychopathologie in de spreekkamer.
doel Aan het eind van de sessie is de deelnemer in staat met behulp van een verrijkt psychiatrisch vocabulaire een bredere visie te ontwikkelen op aspecten van het grensvlak tussen psychopathologie en religieuze ervaring.
methoden Een aantal filosofische methoden zijn bijzonder bruikbaar om ons begrip van conceptuele problemen op het grensvlak van psychiatrie en religie te vergroten. In deze bijdrage wordt de huidige fenomenologische methode gebruikt.
resultaten Het onderscheid op het grensvlak psychopathologie en religieuze ervaring is bijzonder ingewikkeld. Verheldering met het oog op de klinische praktijk wordt hier aangereikt.
conclusie Met wat in deze bijdrage wordt aangereikt heeft de psychiater voldoende in handen om zijn eigen visie te toetsen aan de meest actuele stand van zaken. De gebruikelijke terughoudendheid is achterhaald.