achtergrond Een lage hartfrequentie in rust en tijdens stress zijn vaak gerepliceerde kenmerken van antisociaal gedrag bij jongeren, longitudinaal onderzoek is echter nog schaars.
doel In het huidige prospectieve longitudinale onderzoek werd daarom bij delinquente mannelijke adolescenten onderzocht wat de voorspellende waarde is van hartfrequentie in rust en tijdens stress voor recidive gedurende vijf jaar follow-up.
methoden Deelnemers waren 68 jongens (gemiddelde leeftijd 13,7 jaar) die waren verwezen naar Bureau Halt. De hartfrequentie werd tijdens het initiële onderzoek gemeten in rust en tijdens een gestandaardiseerde Public Speaking Task (spreekbeurt) met video-opname. Officieel geregistreerde recidive werd gemeten na 5 jaar follow-up.
resultaten Na vijf jaar follow-up had 69% van de deelnemers gerecidiveerd. Er werd een trend gevonden voor een lagere hartfrequentie tijdens stress als voorspeller van recidive (hazard ratio 0,979; p 0,088). Een lagere hartfrequentie tijdens stress alsmede een verminderde respons van de hartfrequentie gedurende stress, verhoogden het risico op meer frequente recidive (hazard ratio hf-stress 0,972; p 0,038; hazard ratio hf-respons 0,957; p 0,005). Dit betekent dat wanneer de respons van de hartfrequentie met vijf slagen/minuut vermindert, het risico op meer frequente recidive met factor 1,25 toeneemt.
conclusie Ook al zijn de effectmaten klein, de resultaten geven aan dat een verminderde respons van de hartfrequentie tijdens stress een neurobiologisch kenmerk kan zijn voor persisterend delinquent gedrag gedurende de adolescentie. De potentiële klinische relevantie van dergelijke kenmerken dient verder onderzocht te worden, bij voorkeur vanuit een biosociaal perspectief.
Tijdens de presentatie zullen voornoemde en aanvullende resultaten besproken worden, waaronder de tijdens de follow-upstudie gemeten neurobiologische kenmerken.