achtergrond Kindermishandeling gebeurt door volwassenen die nogal eens psychische stoornissen vertonen. Een deel van hen is daardoor bekend bij volwassenenpsychiaters.
doel Nagaan in hoeverre de volwassenenpsychiater door zijn relatie met de (potentieel) mishandelende ouder een rol kan spelen bij de signalering en preventie van kindermishandeling.
methoden Onderzoek van wetenschappelijke literatuur en casuïstiek.
resultaten Van de kinderen die bekend zijn bij de kinderbescherming in Engeland is bij 31% van de ouders sprake van een psychische stoornis. Bij een onderzoek van 100 gevallen van fatale kindermishandeling in Engeland bleek bij 32% van de betrokken ouders sprake van een psychische stoornis, in het bijzonder depressie, middelenmisbruik en een persoonlijkheidsstoornis. Anekdotische informatie leert dat volwassenenpsychiaters vaak slecht op de hoogte zijn van het functioneren van hun patiënt als ouder en daar zelden systematisch op interveniëren.
conclusie Meer expliciete aandacht voor het functioneren van de volwassen patiënt als ouder biedt mogelijkheden tot het tijdig signaleren van kindermishandeling en, nog beter, het voorkomen daarvan. In de opleiding tot psychiater zou hieraan systematisch aandacht moeten worden besteed.