achtergrond De van kracht geworden euthanasiewet in 2002 biedt de psychiatrische patiënt de  mogelijkheid een gerechtvaardigd verzoek te doen om hulp bij zelfdoding bij een aanhoudende doodswens. Slechts incidenteel wordt een verzoek om hulp bij zelfdoding door een psychiatrische patiënt gehonoreerd. In 2008 tweemaal en begin 2010 driemaal. In 2009 werd een herziene versie van de richtlijn Omgaan met het verzoek om hulp bij zelfdoding door patiënten met een psychiatrische stoornis uitgegeven en geplaatst op de website van de NVvP.
doel De deelnemer neemt kennis van de praktijk van hulp bij zelfdoding in de psychiatrie aan de hand van een drietal gevalsbeschrijvingen. Aan bod komen de zorgvuldigheidseisen, de dilemma’s waar de   behandelend psychiater mee geconfronteerd wordt, de uitvoering van hulp bij zelfdoding, de meldingsprocedure, het oordeel van de toetsingscommissie en de reactie van de naasten.
methoden Van elke casus worden de belangrijkste aandachtspunten, gerelateerd aan de zorgvuldigheidseisen, besproken.
resultaten De deelnemer heeft goed kennis kunnen nemen van de werkwijze van de psychiater die  hulp bij zelfdoding heeft verleend. Het eigen oordeel of afwegingsproces kent na het volgen van de sessie meer nuanceringen indien de deelnemer in zijn werk geconfronteerd wordt met een patiënt met een aanhoudende doodswens.
conclusie Geïnteresseerde deelnemers hebben kennis kunnen nemen van het beslissingsproces, de toetsing van zorgvuldigheidseisen en praktische uitvoering bij een drietal patiënten bij wie hulp bij zelfdoding is verleend.