achtergrond In de psychiatrische praktijk neemt het belang van het begrip wilsbekwaamheid toe: in de nieuwe wetsvoorstellen heeft het een centrale plaats gekregen. De toepassing van het begrip wilsbekwaamheid blijkt in de praktijk zowel steun te bieden als ervaren te worden als een praktisch knelpunt.
doel Het belichten van de praktische aspecten van wilsbekwaamheidsbeoordelingen in de dagelijkse praktijk. Verhelderen wie welke stappen wanneer moet zetten en wat de consequenties voor cliënt en behandelaar zijn.
methoden Aan de hand van casuïstiek worden knelpunten bij de beoordeling van wilsbekwaamheid geanalyseerd en bediscussieerd. Hierbij neemt interactie met de deelnemers een belangrijke plaats in.
resultaten Het concept wilsbekwaamheid biedt in de praktijk daar steun waar de huidige gezondheidswetten onvoldoende op elkaar aansluiten. Door een systematische beoordeling van wilsbekwaamheid kan besluitvorming rondom het toepassen van dwang worden gestructureerd en worden argumenten hierin expliciet gemaakt. Hiermee is de individuele rechtsbescherming gediend en biedt het een toetsbaar kader voor de professionals. De beoordeling van wilsbekwaamheid kan ook een knelpunt zijn. Zo zijn er discussies over de definitie en over de grens tussen de principes 'autonomie' en 'bestwil'. Tevens kan de dialoog van de praktijk met toetsende instanties als de Inspectie voor de gezondheidszorg als knelpunt worden ervaren in de zin van toenemende bureaucratie.
conclusie Hoewel subjectiviteit blijft bestaan in de beoordeling, is deze wel toetsbaar en is systematische beoordeling mogelijk. De steun van het begrip in de zin van zorgvuldige besluitvorming over dwang kan dan prevaleren boven de knelpunten.