achtergrond Achter het woord 'hallucinatie' gaan tal van aberrante perceptuele ervaringen schuil. In het tijdperk van de klassieke psychiatrie werd aan deze ervaringen in neuroanatomische zin een belangrijke lokalistorische waarde toegekend. Met de komst van functionele beeldvormende technieken zoals fmri en spect is lokalisatie een speerpunt geworden in het empirisch onderzoek en heeft de descriptieve psychopathologie een nieuwe functie gekregen.
doel Het bieden van een overzicht van klassieke begrippen en theoretische verklaringsmodellen op het gebied van hallucinaties.
methoden Historisch onderzoek en literatuuronderzoek in embase, PubMed, enzovoort.
resultaten Door middel van voornoemd literatuuronderzoek wordt een overzicht gecreëerd van het veld van hallucinatoire belevingen en biomedische verklaringsmodellen.
conclusie De klassieke beschrijvingen van specifieke hallucinatoire symptomen en syndromen verdienen vanuit wetenschappelijk en klinisch oogpunt onze nadere aandacht.