achtergrond Hoewel de gen-omgevingsbenadering van psychose veronderstelt dat een genetische predispositie ten grondslag ligt aan een verhoogde gevoeligheid voor de omgeving, suggereren recente studies dat ook blootstelling aan de omgeving zelf, zoals het ervaren van trauma in de kindertijd, kan leiden tot een verhoogde omgevingsgevoeligheid. Hoewel er aanwijzingen zijn dat er binnen het traumapathogen van psychose sprake zou kunnen zijn van een dergelijk sensitisatiemechanisme, ontbreekt empirische onderbouwing in de vorm van een longitudinale onderzoeksopzet.
doel Onderzoeken of er sprake is van een synergistische interactie tussen trauma in de kindertijd en het ervaren van life-events op latere leeftijd op de kans een psychose te ontwikkelen.
methoden Data uit de Early Developmental Stages of Psychopathology (edsp) studie werden gebruikt, waarin 3021 adolescenten tijdens drie meetmomenten (T0 (1995), T1 (1996-7) en T2 (2003)) werden opgevolgd. De associatie tussen trauma in de kindertijd (uitgevraagd op T0), negatieve life-events tussen T0 en T1, en psychose op T2 werd onderzocht. Analyses werden a priori gecorrigeerd voor leeftijd, sekse, urbaniciteit en cannabismisbruik. Alle deelnemers die voldeden aan de criteria voor psychosekwetsbaarheid voorafgaand aan T2 of cannabismisbruik voorafgaand aan T0 werden uitgesloten in de analyse.
resultaten Logistische regressieanalyse liet een significante interactie zien tussen trauma in de kindertijd en life-events tussen T0 en T1 op psychose op T2 (or 3,29; 95%-bi 1,25-8,64; p = 0,016) (gecontroleerd voor leeftijd, sekse, urbaniciteit en cannabismisbruik).
conclusie De resultaten van deze studie laten zien dat het ervaren van trauma in de kindertijd het risico vergroot op het ontstaan van een psychose na het ervaren van negatieve lifeevents later in het leven. Deze bevinding wijst in de richting van een gedragssensitisatiemodel van psychose waarbij, naast mogelijke genetische factoren, de dynamiek binnen de omgeving van doorslaggevende betekenis kan zijn.