inhoud van de workshop Kinderen zijn voor hun emotieregulatie en veiligheid afhankelijk van hun ouders. Hoe deze ouders zelf hun emoties reguleren en het kind bejegenen, bepaalt in hoge mate de kwaliteit van de hechtingsrelatie die het kind ontwikkelt. Als ouders zelf getraumatiseerd of onveilig gehecht zijn, beïnvloedt dit hun vermogen de eigen emoties en die van het kind te containen. Ouders kunnen zelfs bedreigend worden voor hun kind zoals in geval van kindermishandeling. Afhankelijk van de ernst ervan, verstoring van de neuro-endocriene stofwisseling en de veerkracht van het kind zal er dan sprake zijn van traumatisering van het kind en een al dan niet onveilige hechtingsrelatie. Diagnostiek is ontwikkelingsafhankelijk, ook op het gebied van hechting en trauma. Het is daarom interessant de lopende discussie over invoeging van traumagerelateerde stoornissen in de dsm-v en icd-11 aan de hand van dimensionele schalen onder de loep te nemen. De toekomstige classifica- ties dsm-v en icd-11 doen door de dimensionele opzet mogelijk meer recht aan en zorgen voor een betere integratie van de concepten hechting en trauma binnen de psychiatrie.
vorm Aan de hand van de concepten hechting en trauma, hun interactie en beschikbare diagnostische instrumenten, wordt ingegaan op de huidige discussie over classificatie in de dsm-v en icd-11, door middel van een interactieve powerpointpresentatie met filmfragmenten en mondelinge voordrachten, stellingen en discussie.
leerdoelen Aan het eind van de sessie wordt de deelnemer geacht een bruikbaar begrip te hebben van de concepten hechting en trauma dat toepasbaar is in de eigen psychiatrische praktijk. Bovendien moet de deelnemer in staat zijn om de huidige discussie over de classificatie binnen de dsm-v en icd-11 met inzicht in de keuzes en knelpunten te volgen.