toelichting Bipolaire stemmingsstoornissen komen voor bij ongeveer 2% van de bevolking. Hoewel de fenomenologie van de pure bipolaire I-stoornis (de manisch-depressieve psychose) relatief homogeen is, is de afgrenzing van de verschillende varianten van de bi- polaire(spectrum)stoornis vaag. De cyclothymie gaat naadloos over in normale stemmingsfluctuaties, de bipolaire II-stoornis in de recidiverende unipolaire depressie; op de overgang naar schizofrene psychosen komt men de verlegenheidsdiagnose schizoaffectieve stoornis tegen en nogal eens wordt de vraag gesteld of rapid cyclers eigenlijk geen borderliners zijn. Sommigen scharen de borderlinepersoonlijkheidsstoornis zelfs in zijn geheel onder de bipolairespectrumstoornissen. In dit symposium worden enkele van deze grenzen verkend en wordt de klinische relevantie ervan besproken.
leerdoelen Aan het einde van de sessie zijn de deelnemers op de hoogte van het concept van het bipolaire spectrum en de afwegingen tussen bipolair, unipolair en borderline, weten zij hoe en wanneer een screeningsinstrument voor bipolariteit te gebruiken, en kennen zij de toepassing van fact bij de bipolaire stoornis.