achtergrond Comorbiditeit komt vaak voor bij jongeren met een eetstoornis. Dit is te bezien in termen van dsm-iv-tr-stoorniscategorieën als angststoornissen, autisme, stemmingsstoornissen en persoonlijkheidsstoornissen. In de literatuur worden tevens 'probleemgebieden' genoemd, zoals emotieregulatieproblematiek, perfectionisme, lage zelfwaardering, interrelationele problematiek. Volgens de Multidisciplinaire Richtlijn Eetstoornissen vraagt dit om een geïntegreerde behandelaanpak. Hierbij ontstaat er echter tevens een risico van overbehandeling en van fragmentatie van de multidisciplinaire behandeling. Om comorbiditeit allereerst in beeld te brengen, is doeltreffende en efficiënte diagnostiek nodig.
doel Enerzijds inventarisatie van relatie van therapie-uitval met comorbiditeit, anderzijds updaten van het bestaande behandelprogramma, om op basis van diagnostiek van comorbiditeit de mogelijkheden voor behandeling te verbeteren.
methoden Literatuuronderzoek gericht op diagnostiek en behandeling van comorbiditeit bij jongeren met een eetstoornis, vertaling naar planning en implementatie van zorglijnontwikkeling.
resultaten De mogelijke rol van de Development and Well-Being Assessment (dawba) bij de diagnostiek van comorbiditeit zal worden beschreven. Dialectische gedragstherapie (dgt) wordt gepresenteerd als een vorm van een geïntegreerde, vanuit de cognitieve gedragstherapie ontwikkelde behandelvorm, die oorspronkelijk is opgezet voor patiënten met een borderlinepersoonlijkheidsstoornis. Inmiddels bestaan er concrete voorbeelden van behandelprogramma's voor eetstoornissen bij jongeren, waarbij gebruik wordt gemaakt van dgt. Inmiddels is ruim een jaar ervaring opgebouwd in het werken met een dgt-behandelmodel binnen een bestaand (deel)klinisch behandelprogramma voor jongeren met eetproblematiek. Hierbij worden bestaande, waardevolle onderdelen van het behandelprogramma behouden en zelfs uitgebreid.
conclusie Al met al zijn de mogelijkheden van diagnostiek en medebehandeling van comorbide problematiek duidelijk verbeterd. Met behulp van de toekomstige inzet van routine outcome monitoring zal moeten blijken of er daadwerkelijk sprake is van meerwaarde bij dit geïntegreerde behandelprogramma.