achtergrond Het fact-model behelst dat de zorg voor patiënten met smi (serious mental illness) kan worden opgeschaald of geïntensiveerd als het multidisciplinaire team inschat dat dat nodig is. Patiënten worden dan geplaatst op het zogenaamde fact-bord. Een belangrijk ander onderdeel van het werken volgens het fact-model is het toepassen van routine outcome monitoring bij het opstellen van individuele behandelplannen. Bij fact-teams wordt met behulp van beoordelingsschalen en zelfinvullijsten een systematische en geobjectiveerde scan uitgevoerd van problematiek van de patiënt, om vervolgens na te gaan welke zorg er nodig is. De vraag is of bij het indiceren voor opschaling van de zorg niet een vergelijkbare scan gemaakt zou moeten worden.
doel Vaststellen of gegevens die routinematig worden verzameld onderscheid kunnen maken tussen patiënten die wel en niet worden geïndiceerd voor opschaling van zorg, ook met het oog op het gebruik daarvan voor de indicatiestelling.
methoden rom-data en data van het digitale fact-bord van de afgelopen twee jaar van in totaal ongeveer duizend patiënten worden gebruikt om patiënten die werden geïndiceerd voor het fact-bord te vergelijken met patiënten die niet daarvoor werden geïndiceerd en om na te gaan hoe het verloop in scores is van beide groepen.
resultaten Eerdere en voorlopige data-analyses van patiënten die in 2007 werden geïndiceerd voor het fact-bord hebben laten zien dat deze patiënten vaker op de Health of the Nation Outcome Scale (Honos) achteruit waren gegaan (Nugter & Bahler 2008); ook hadden ze bij de start van de zorgintensivering vaker hoge Honos-totaalscores (≥ 15). Maar er was ook veel overlap.
conclusie Analyses over het verdere verloop zullen worden gebruikt om vast te stellen of deze verschillen in scores helpen bij het beter indiceren.