achtergrond Decennialang was de diagnostiek van neurodegeneratieve aandoeningen in wezen gebaseerd op beoordeling van gedrag: het vaststellen van een dementiesyndroom en het daarbij passende kenmerkende beloop. De laatste tien jaar zijn er biomarkers beschikbaar voor de diagnostiek van neurodegeneratieve aandoeningen, zoals mri, pet en liquordiagnostiek.
doel Beantwoorden van de vraag in welke mate de diagnose van de ziekte van Alzheimer vóór het stadium van dementie kan worden gediagnosticeerd met behulp van deze biomarkers.
methoden Bespreking van recente reviews, onder andere van eigen medewerkers, van de betekenis van de verschillende biomarkers bij dementie.
resultaten De meeste biomarkers zijn pas voldoende sensititief en specifiek ten aanzien van de diagnose ziekte van Alzheimer wanneer er eenmaal sprake is van dementie. Echter, bij mensen zonder dementie maar mét geheugenklachten (amnestic mci) was de ratio van A-bèta en (P)-tau voorspellend voor het verdere beloop.
conclusie Biomarkers bij dementie, met name mri en liquordiagnostiek spelen een steeds belangrijkere rol bij de diagnostiek van dementie, maar kunnen de klinische diagnostiek niet vervangen.