achtergrond Apathie wordt regelmatig gerapporteerd als een belangrijk neuropsychiatrisch symptoom van de ziekte van Huntington. Er is echter weinig bekend over de klinische kenmerken van apathie.
doel In dit onderzoek worden de prevalentie en de klinische correlaten van apathie bij de ziekte van Huntington onderzocht.
methoden Bij 152 mutatiedragers voor de ziekte van Huntington en een controlegroep van 56 niet-dragers werd de aanwezigheid van apathie vastgesteld met behulp van de Apathie Schaal (as). Apathie werd daarbij gedefinieerd als een as-score ≥ 14 punten. Correlaten van apathie werden crosssectioneel onderzocht met behulp van multivariabele logistische regressieanalyse. In verband met een mogelijke symptoomoverlap werd de aanwezigheid van een depressie vastgesteld met de Composite International Diagnostic Interview (cidi).
resultaten Negenenveertig (32%) mutatiedragers, maar geen van de niet-dragers, vertoonden apathie. Na exclusie van tien deelnemers met een depressie (negen mutatiedragers en één niet-drager) was apathie onafhankelijk geassocieerd met mannelijk geslacht (or = 2,7; p = 0,02), slechter algemeen functioneren (or = 2,9; p = 0,02) en een hoger gebruik van antipsychotica (or = 3,6; p = 0,048) en benzodiazepines (or = 2,9; p = 0,04).
conclusie Naast mannelijk geslacht en slechter algemeen functioneren was het gebruik van psychotrope medicatie geassocieerd met apathie bij patiënten met de ziekte van Huntington. Door de crosssectionele onderzoeksopzet kan geen causaal verband worden vastgesteld, maar het gebruik van psychofarmaca zou bij kunnen dragen aan de aanwezigheid van apathie. Daarom raden wij aan het gebruik van psychofarmaca regelmatig te evalueren om potentiële negatieve bijwerkingen te voorkomen.