achtergrond Agressie en autoagressie vormen binnen de geestelijke gezondheidszorg een beduidend probleem voor patiënten en hulpverleners. Ondanks de verscheidenheid aan bestaande literatuur (zie onder andere Gratz 2001; Fliege e.a. 2009; Steinert 2002) heeft de geestelijke gezondheidszorg baat bij meer onderzoek naar de risicofactoren van (auto)agressief gedrag, teneinde een betere voorspelling te kunnen doen en escalaties en separaties te voorkomen.
doel Inzicht krijgen in factoren die aangemerkt kunnen worden als risicofactoren voor agressief, autoagressief en niet-agressief gedrag binnen een intramurale participantenpopulatie en in mogelijke significante verschillen tussen de risicofactoren van agressief en autoagressief gedrag.
methoden Bij 54 chronisch psychiatrische patiënten verdeeld over drie groepen (nietagressieve, agressieve en autoagressieve patiënten) werden de Historical Clinical Risk management-20 (hcr-20), de Clinical Global Impression Scale (cgi), en de Health of the Nation Outcome Scales (Honos) afgenomen in de periode januari tot juli 2009. Naast de verkregen gegevens werden onder andere de diagnose, juridische status en de duur van de psychiatrische voorgeschiedenis meegenomen in de analyse.
resultaten Besproken worden de risicofactoren die significant samenhingen met auto(agressief) gedrag.
conclusie Op basis van de resultaten alsmede bevindingen uit de literatuur worden patiëntenkenmerken bediscussieerd die typerend zijn voor patiënten die een verhoogd risico hebben om ernstig (auto)agressief te vertonen.