achtergrond Met de komst van de dsm-iii-criteria voor angst- en stemmingsstoornissen is de classificatie van deze aandoeningen eenduidig geworden, waardoor de communicatie tussen professionals sterk kon verbeteren en wetenschappelijk onderzoek internationaal vergelijkbaar werd. Tevens konden psychiatrische interviews zoals de Composite International Diagnostic Interview (cidi) worden ontwikkeld, zodat epidemiologisch psychiatrisch onderzoek kon worden uitgevoerd. Datzelfde onderzoek liet verrassenderwijs zien dat er enorm veel comorbiditeit tussen deze common mental disorders bestaat, waardoor kritiek ontstond op validiteit van de dsm-categorieën.
methode Het raadplegen van literatuur over de validiteit van de diagnostiek rond angst en depressie.
resultaten Vaste comorbiditeitspatronen tussen angst- en stemmingsstoornissen laten zien dat de dsm-categorieën mogelijk beter samengevoegd kunnen worden. De psychiatrie lijkt zich op basis van deze gegevens terug te bewegen naar de periode vóór dsm-iii, toen de common mental disorders globaal werden ingedeeld in fobische neurose, angstneurose, dwangneurose en depressieve neurose. De psychiatrie van Groot- Brittannië heeft altijd sceptisch gestaan tegenover de dsm en is vast blijven houden aan het general neurotic syndrome, wat erg lijkt op de verschillende neurosen. Een ander probleem is de drempelwaarde van de categorieën. Er zijn veel aanwijzingen dat mensen met angst- en stemmingsklachten die niet voldoen aan de criteria van een dsm-categorie last hebben van deze psychische klachten, disfunctioneren en meer medische consumptie hebben dan gezonde personen.
conclusie De huidige diagnostische categorieën doen onvoldoende recht aan het vóórkomen van angst- en stemmingsstoornissen. De indeling lijkt te versplinterd te zijn geworden. Daarnaast zijn er aanwijzingen voor een dimensioneel voorkomen van deze aandoeningen in tegenstelling tot de categorieën die wij nu gebruiken.