achtergrond De psychiater die in het buitenland werkt, loopt al snel tegen lastige diagnostiekvragen aan. Vaak krijgt de psychiater te maken met een ander diagnostisch systeem. En wat te doen bij schaarste? Steek je dan energie in diagnostiek of ga je meteen behandelen? De sprekers binnen deze discussiegroep hebben allemaal voor dit soort vragen gestaan. Inge van Balkom heeft tien jaar als enige kinder- en jeugdpsychiater op Aruba gewerkt. Robert van Voren is directeur van het Global Initative on Psychiatry en is al decennialang betrokken bij de geestelijke gezondheidszorg in Oost-Europa (en sinds kort ook in Azië en Afrika). Caraes is een niet-gouvernementele organisatie (ngo) voor ontwikkelingssamenwerking. Ze ondersteunt een zestigtal projecten in zestien landen op het gebied van onderwijs en opleiding, orthopedagogische zorg en geestelijke gezondheidszorg. Healtnet tpo is een ngo die zich richt op het bieden van langer durende geestelijke gezondheidszorg in 25 landen wereldwijd. Prof. F. Kortmann is hoogleraar transculturele psychiatrie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Sinds 2006 verzorgt Accare een bijscholingsproject binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie in Kiev, Oekraïne. In interactie met de deelnemers hopen we tot een levendige discussie te komen.
stellingen 1. Moeten wij onze diagnostiek eigenlijk wel meenemen? 2. Is diagnostiek nodig bij ontwikkelingshulp? 3. Hoe brengen we diagnostiek over? 4. Beperken we ons tot de grote beelden of gaan we toch voor nuancering binnen de diagnostiek? 5. Koppelen we medicatie aan diagnostische beelden en wat is dan de rol van de farmacie?
leerdoelen Na afloop van de sessie hebben de deelnemers een breder inzicht in de vragen die spelen rond diagnostiek als een in het buitenland werkzame psychiater; zij hebben meer voeling met de verschillende kanten die aan deze vragen vastzitten en kunnen beter tot een keuze komen, wanneer zij zelf voor deze vragen gesteld staan.