achtergrond Autonomie behoort tot de begrippen die bijna vanzelfsprekend een positieve gevoelswaarde hebben. Autonomie is goed, autonomie is gezond. Autonomie is dan ook een doel waarnaar opvoeders, politici en artsen eendrachtig streven. De keerzijde daarvan is dat afhankelijkheid per definitie een negatieve lading heeft. De ontwikkelingen in 2008 hebben wel getoond dat de homo economicus in ieder geval minder goed op eigen benen kan staan dan men tot dan toe meende. Marktpartijen hebben dan ook fors aan autonomie moeten inleveren. Maar ook op andere terreinen van het leven lijkt het streven naar autonomie, als waarde op zichzelf, tegen grenzen aan te lopen. Overal is een tendens te bespeuren naar meer sturing, meer controle, minder vrijheid, minder autonomie. De vraag is dan of dat als een vorm van regressie, van achteruitgang moet worden beschouwd, of juist als een ontwikkeling ten goede, als een correctie op een eerdere scheefgroei. Bestaat er behalve gezonde ook pathologische autonomie? Bestaat er behalve pathologische ook gezonde afhankelijkheid? We willen met u in discussie gaan over de positieve en negatieve elementen van het begrip autonomie en wat dat voor u als professional betekent. Aan de hand van enkele presentaties proberen we de bovengenoemde grenzen van het begrip zichtbaar te maken en een antwoord te formuleren op de vraag: hoe goed of slecht is autonomie voor onze patiënt?
stellingen Geen.
leerdoelen De participanten zullen op prikkelende wijze geconfronteerd worden met de uitdagingen waaraan de hedendaagse professional wordt blootgesteld met betrekking tot het begrip autonomie. Zij verkrijgen inzicht in de verhouding tussen botsende zienswijzen. Bij afsluiting krijgen zij enkele suggesties hoe hiermee om te gaan.