achtergrond Artsen die werken in de verslavingszorg hebben altijd een wat onduidelijke positie ingenomen in de geneeskunde. De laatste jaren is er hard gewerkt aan een formele opleiding tot verslavingsarts. Die opleiding is er nu, de eerste 16 cursisten krijgen in december 2009 hun diploma en een academische mastertitel. Ze worden naar het zich laat aanzien opgenomen in het knmg-profielregister verslavingsarts. De tweede groep van 18 start in januari 2009 aan de tweejarige fulltimeopleiding. De verslavingsarts beweegt zich op het terrein van veel medische specialisten. De laatste jaren is het duidelijk geworden dat veel verslaafde patiënten ook andere psychiatrische stoornissen hebben. Veel psychiatrische patiënten hebben stoornissen door het gebruik van psychoactieve stoffen. De verslavingsarts kan niet anders dan ook op het terrein komen van de psychiater. De psychiater beweegt zich soms voorzichtig en vaak schoorvoetend op het terrein van de specialist in de verslavingsgeneeskunde. De verslavingsarts en psychiater komen elkaar dus tegen in de patiëntenzorg. Voor de komende jaren wordt het zaak om een zo goed mogelijke samenwerking tot stand te brengen tussen verslavingsarts en de andere medische specialist, in dit geval met de psychiater. Kan de verslavingsarts bijvoorbeeld als medisch expert de geneeskundige verklaring voor de Bopz ondertekenen? Wordt de verslavingsarts de gezel van de psychiater of ontwikkelt de verslavingsarts zich tot specialist die een gelijkwaardig partner is in de zorg? In de discussiebijeenkomst worden met de aanwezigen de grenzen verkend en zo mogelijk getrokken.
vorm Korte presentaties over de achtergrond, inhoud en vorm van de opleiding tot verslavingsarts, gevolgd door discussie of debat over de verhouding tussen psychiater en verslavingsarts.
leerdoel Aan het einde van de sessie heeft de deelnemer een helder idee over de grenzen tussen de competenties van de psychiater en van de verslavingsarts.