Een huisarts vraagt u op verzoek van de gezinsvoogd, hoe gevaarlijk zijn patiënt - bij u in behandeling - nog is. Kunnen zijn uit huis geplaatste kinderen weer door hun ouders worden opgevoed? Ook de Raad voor de Kinderbescherming is geïnteresseerd in dit soort informatie. Wie bepaalt of de ouderschapsvaardigheden van ouders met psychiatrische problematiek voldoende zijn? Hoe gaat u om met dergelijke vragen van Bureau Jeugdzorg, de Raad voor de Kinderbescherming en de huisarts?

Na een aantal geruchtmakende zaken zullen vragen naar ouderlijke stoornissen en de risico's voor kinderen vaker worden gesteld. Wie geeft antwoord? Wie is verantwoordelijk? Wordt de beoordeling overgedragen naar de jeugdafdeling? Is de behandelend psychiater voldoende gespitst op de risico's voor kinderen of vooral gericht op het gevaar voor de patiënt zelf? Wanneer trekt een behandelaar aan de bel bij een vermoeden dat een kind risico's loopt?

McFarlane stelt 'It is the fear of getting sucked into 'other peoples mess', which forms the basis of the traditional failure by traditional medicine in general and by psychiatry in particular, to identify and address the consequences of child abuse'.

Het voorkómen van kindermishandeling betekent minder stoornissen op latere leeftijd. Het Nederlands Instituut voor Forensische Psychiatrie en Psychologie (nifp) bemiddelt sinds 2005 ook bij civielrechtelijke rapportages. Deze rapportages zijn vaak ouderschapsbeoordelingen van ouders van kinderen die uit huis zijn geplaatst. Het topje van een ijsberg, toont ook de forensische inleiding door Ineke Troost en Lilian Smits.

Aansluitend volgt de discussie onder voorzitterschap van Erik Mol, bedoeld om handvatten te ontwikkelen om als beroepsgroep gedurfd en adequaat antwoord te geven op vragen bij vermoedens van kindermishandeling of verwaarlozing. Van belang is dat we ons als beroepsgroep sterk maken en waar nodig durven te handelen, gebruik makend van de mogelijkheden die we hebben.