Veel wordt er de laatste jaren gesproken over de relatie medische specialist en farmaceutische industrie. Deze zou buiten proportie zijn. Er wordt gezegd dat 'veel specialisten de verleiding niet kunnen weerstaan cadeaus van de industrie aan te nemen'. Hiermee 'verkopen ze hun ziel' ten koste van de patiënt. De patiënt is hiervan de dupe.

Maar is dit wel zo? De farmaceutische industrie maakt medicijnen met als doel de gezondheid te optimaliseren en het aantal bijwerkingen te reduceren. Wanneer dat niet het geval is, dan sterft het middel een vroegtijdige dood in het ontwikkelingsproces.

Wij brengen in herinnering de immense vooruitgang die de ontwikkeling van de antipsychotica binnen de psychiatrie tot stand heeft gebracht. Waren het niet de klassieke antipsychotica die weer zicht gaven op vermindering van de ernst van de symptomen en gaven de aspecifieke antipsychotica geen vooruitgang in de kwaliteit van leven, ook al was dit niet perfect?

Je verschuilen, als medisch specialist, achter een antihouding ten opzichte van de farmaceutische industrie is een te gemakkelijke manier om je er vanaf te maken. De argumenten om een medicijn al dan niet voor te schrijven vragen een proactieve evidence-based houding van de medisch specialist. De patiënt is mondiger. Nu de professional nog.

In deze discussiegroep wordt een debat gevoerd tussen collega's met verschillende zienswijzen over welke aspecten in de relatie met de farmaceutische industrie al dan niet productief dan wel laakbaar zijn. De industrie is uitgenodigd te participeren en uiteen te zetten wat ze vinden van deze doorgeschoten houding van de maatschappij en professional. Hoe je het ook wendt of keert, ze zijn in feite tot elkaar veroordeeld.