achtergrond Een aanzienlijk percentage van de mensen die zich jaarlijks suïcideert, is onder behandeling van een ggz-instelling. Richtlijnen en protocollen vormen in toenemende mate een belangrijk onderdeel in de geestelijke gezondheidszorg.

doel Wat zijn belemmerende factoren bij de implementatie van richtlijnen en protocollen op het gebied van de suïcidepreventie?

methode Er werd middels een enquête een onderzoek gehouden bij de eigen ggz-instelling en een tiental aanpalende instellingen. Er werd gevraagd naar het bestaan van protocollen aangaande suïcide en suïcidaliteit. Recent is onderzoek gedaan door het Trimbos-instituut. Een aantal items uit onze enquête zijn overgenomen uit een landelijke enquête van het Trimbos-instituut. Er werd vastgesteld of bij deze instellingen protocollen daadwerkelijk gebruikt werden en wat de factoren waren die dit verhinderden.

resultaten Richtlijnen en protocollen worden weinig gebruikt en zijn vaak onvoldoende bekend bij de hulpverleners. Hulpverleners zijn onvoldoende getraind in het uitvoeren van een systematische risicotaxatie ten aanzien van suïcidaliteit.

conclusie Er is duidelijk behoefte aan een landelijke richtlijn suïcide die als leidraad kan dienen voor lokale ggz-instellingen. Suïcidepreventie lijkt gezien marktwerking en schaalvergroting niet altijd prioriteit te hebben.