achtergrond In de laatste 45 jaar is er een toename van 60% aan suïcides wereldwijd. In 2000 stierven 1 miljoen mensen aan suïcide. Dat maakt suïcide tot één van de drie meest voorkomende doodsoorzaken. Psychiatrische ziekten wordt in verband gebracht met 90% van de suïcides. Binnen en buiten Europa zijn er internationale richtlijnen over suïcidepreventie en een groot aantal nationale actieplannen zijn geformuleerd en geformaliseerd.

doel Nader onderzoeken of bestaande internationale richtlijnen een aanzet kunnen geven tot het ontwikkelen van een landelijke richtlijn en nader onderzoeken wat de effecten van dergelijke richtlijnen zijn op suïcidecijfers.

methode Er wordt een overzicht gegeven van richtlijnen van internationale organisaties op het gebied van de behandeling van suïcidale patiënten. Bevindingen en ervaringen vanuit deze richtlijnen worden besproken. Er zijn onder meer richtlijnen van de World Health Organisation (who) en de American Psychiatric Association (apa). Een tweetal andere internationale richtlijnen wordt besproken.

resultaten Er is bewijs dat adequate richtlijnen en adequate behandeling van psychiatrische ziekten, alcohol- en drugsafhankelijkheid en andere risicofactoren, het aantal suïcides kan verminderen. Het is echter moeilijk om wereldwijd deze richtlijnen in te voeren. Oorzaken zijn het taboe in vele landen om openlijk over suïcide te praten en het niet accepteren van suïcide als een belangrijk probleem.

conclusie Richtlijnen zijn belangrijk in preventie van suïcide en bestaande internationale richtlijnen kunnen een goede aanzet geven tot het ontwikkelen van een landelijke richtlijn. Er zijn aanwijzingen dat meer suïcides voorkómen zouden kunnen worden door het toepassen van richtlijnen. Het is duidelijk dat suïcidepreventie vraagt om een multidisciplinaire aanpak waar de (geestelijke) gezondheidszorg betrokken is, maar ook andere instanties als politie, scholen en media.