De toenemende prevalentie van autisme wordt door epidemiologisch onderzoek ondersteund. Diagnostische criteria en classificatiecriteria zijn echter aan verandering en discussie onderhevig. Er is meer oog voor stoornissen uit het autismespectrum en meer aandacht voor screening. De ontwikkeling van diagnostische instrumenten gaat voort, maar zijn ze wel in de breedte van het autismespectrum bruikbaar? Van sommige behandelingsvormen wordt de effectiviteit niet meer betwist, terecht of onterecht? Nieuwe interventies claimen succes, maar in hoeverre ondersteunt empirisch onderzoek deze veronderstelde effecten?

In deze bijdrage worden uitgaande van de richtlijn de wetenschappelijke stand van zaken en recente ontwikkelingen rond de diagnostiek en de behandeling van ass belicht.