achtergrond Angststoornissen komen in bepaalde families vaker voor dan in andere. Onderzoek laat zien dat dit niet geheel toe te schrijven is aan een genetische component. Omgevingsfactoren blijken eveneens een belangrijke rol te spelen in de transgenerationele overdracht van angststoornissen.

doel Kennis van de etiologie van angststoornissen kan uiteindelijk bijdragen tot een verbetering van preventie en behandeling. methode Aan de ouders met een angststoornis - aangemeld bij een psychiatrische polikliniek - werd gevraagd aan het onderzoek mee te werken. Daarnaast werd aan de gezinsleden (indien aanwezig een partner en een of twee kinderen) medewerking gevraagd. De Nederlandse versie van de Anxiety Disorders Interview Schedule (adisnl) werd gebruikt om de angststoornis van de ouders vast te stellen. Ouders en kinderen vulden vragenlijsten in over de ouder-kindrelaties.

resultaten Ouders met een angststoornis (ad-ouders), zowel vaders als moeders, hadden een andere opvoedingsstijl dan niet-klinische ouders uit de controlegroep. Zij scoorden hoger op de Control- en lager op de Caredimensie. Ook de kinderen van ad-ouders rapporteerden meer gecontroleerd te worden door hun ouders. Om de gegevens op gezinsniveau te analyseren, werden de opvoedingsstijlen van zowel de ad-ouder als van de partner in de analyse betrokken. Het bleek dat op gezinsniveau soortgelijke verschillen in opvoeding aan het licht traden, als beschreven in onze studie waarbij alleen de ad-ouder - en niet de partner - in de studie werd betrokken. Wanneer wij gezinnen met een moeder met een angststoornis (adm-gezin) vergeleken met gezinnen waarin de vader leidt aan een angststoornis (adf-gezin), lieten voorlopige resultaten een interessant verschil zien. De opvoedingsstijl van moeders in een adf-gezin leek een bufferende werking te hebben, terwijl een dergelijk effect van de opvoedingsstijl van vaders in een adm-gezin leek te ontbreken.

conclusie Implicaties voor preventie en behandeling zullen worden besproken.