Het schatten van het risico op suïcide is een van de moeilijkste vaardigheden die hulpverleners in de (geestelijke) gezondheidszorg zich eigen moeten maken. De publicatie van een tekstboek dat zich specifiek op dit onderwerp richt, is dus in principe een goede zaak. 'Assessing the unpredictable' is de mooie titel van het eerste hoofdstuk, waarin het schatten van het risico op suïcide en het hiermee omgaan worden beschreven als een dynamisch proces, waarbij de invloed van risicoverhogende of beschermende factoren sterk kan wisselen in de tijd. In de rest van dit boek wordt dit gegeven uitgewerkt in acht delen, die onder meer ingaan op het suïciderisico in specifieke groepen (zoals kinderen en jongeren, bejaarden, gevangenen), behandeling, de rol van psychiatrische aandoeningen, behandelomgevingen en de consequenties van suïcide voor hulpverleners en andere nabestaanden. Afgesloten wordt met de Practice guidelines for the assessment and treatment of patients with suicidal behaviors van de American Psychiatric Association (2003). Tussen de 28 hoofdstukken zijn er heel wat interessante bijdragen die een duidelijk overzicht geven van de wetenschappelijke stand van zaken, zoals de hoofdstukken over suïcidaliteit bij persoonlijkheidsstoornissen en bij depressieve of bipolaire stoornissen, die vaak worden aangevuld met herkenbare gevalsbeschrijvingen. Na deze beschrijving van het nut en de kwaliteiten van dit boek kunnen enkele kritische kanttekeningen geplaatst worden. In de eerste plaats is er, zoals bij veel boeken die bestaan uit bijdragen van een groot aantal auteurs, sprake van nogal wat inhoudelijke overlap tussen de hoofdstukken. In de tweede plaats moet voor de bruikbaarheid van dit boek in onze contreien gewezen worden op enkele gevolgen van het feit dat dit een Amerikaanse uitgave is. De gehanteerde definities verschillen met die van Europa (zo wordt een suïcidepoging in de vs per definitie gekenmerkt door suïcidale intentie). De nadruk ligt in het hele boek op het voorkómen van gerechtelijke vervolging na de suïcide van een patiënt en op managed care, waarbij de zorg voor de depressieve en suïcidale patiënt wordt bepaald door verzekeringsmaatschappijen en niet door de noden van die patiënt. Met betrekking tot dit laatste moet helaas wel worden vastgesteld dat dit niet meer zó ver van het bed van onze patiënten is...

C. van Heeringen