Tot op heden zijn er nogal wat onderzoeken verschenen over de prevalentie van slaapproblemen bij kinderen met een ontwikkelingsstoornis. Inmiddels staat vast dat kinderen met een ontwikkelingsstoornis een veel grotere kans op slaapproblemen hebben dan leeftijdsgenootjes zonder deze stoornis. Ook zijn er aanwijzingen dat het slaapwaakpatroon bij eerstgenoemden anders is. Het mag geen verbazing wekken dat langdurende slaapproblemen ernstige nadelige gevolgen hebben voor zowel het kind als zijn omgeving. Inmiddels is er relatief veel kennis opgebouwd over de risicofactoren en oorzakelijke factoren van slaapproblemen bij kinderen en jeugdigen met een ontwikkelingsstoornis. Het is bij ieder individueel kind van belang te onderzoeken welke factoren het slaapprobleem veroorzaken. Slaapproblemen kunnen oorzakelijk dan wel symptomatisch worden behandeld. In dit overzicht wordt de huidige stand van zaken op het gebied van slaapproblemen en hun behandelmodaliteiten gegeven. Deze kunnen zowel farmacologisch van aard zijn als gedragsmatig. Voor de meeste vormen van slaapstoornissen bestaat op dit moment weinig onderbouwing voor een behandeling met psychofarmaca als monotherapie. Voor jonge kinderen bestaan er effectieve gedragstherapeutische strategieën. Naast een overzicht van bovengenoemde elementen wordt stilgestaan bij het protocol van de slaappolikliniek zoals dit ontwikkeld is in samenwerking met het expertisecentrum slaapstoornissen bij mensen met een verstandelijke handicap.