achtergrond De nagebootste stoornis en simulatie worden door de psychiater in de algemene en forensische praktijk onvoldoende in diagnostische overwegingen betrokken. Aandacht voor dit onderwerp is in de opleiding tot psychiater nauwelijks aanwezig. Diverse schattingen over de prevalentie van nagebootste stoornissen in de algemene geneeskunde variëren tussen 0,5 en 4,0%. Van de opgenomen patiënten in de psychiatrie heeft naar schatting 2% een (vrijwel niet gediagnosticeerde) nagebootste stoornis. Simulatie wordt zelden herkend, ook niet door forensisch psychiaters bij hun voorlichting aan de rechtbank.
doel Nagebootste stoornis en simulatie hebben in de dagelijkse diagnostiek en het analyseren van ziektebeelden de aandacht van de psychiater. In de opleiding tot psychiater worden deze aandoeningen structureel onderwezen. Er bestaat bekendheid met screeningsinstrumenten.
methode Vóórkomen, comorbiditeit, diagnostiek, etiologie en behandeling worden besproken aan de hand van literatuur en praktijkvoorbeelden. De stand van zaken van wetenschappelijk onderzoek naar (dis)simulatie wordt besproken en het gebruik van vragenlijsten, zoals de Structured Inventory of Malingered Symptomatology (sims), wordt toegelicht.
resultaten Nagebootste stoornis en simulatie zijn onderdeel van het diagnostisch denken van de psychiater en gemeengoed in het onderricht aan artsen in opleiding tot psychiater (aios'en). Screeningsinstrumenten worden optimaal benut.
conclusie De psychiater die de diagnostiek van nagebootste stoornis en simulatie niet beheerst laat zich voor de gek houden.