Uit de klinische praktijk weten we dat gedragsproblemen en agressief gedrag (oppositioneel-opstandige stoornis (odd) en de conduct disorder (cd)) vaak in combinatie met de aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (adhd) voorkomen. Als vooral de combinatie voorkomt en veel minder vaak de afzonderlijke stoornissen apart voorkomen, is het dan nog wel zinvol om te blijven spreken over deze afzonderlijke stoornissen, of is dan een typering van een brede disruptieve gedragsstoornis niet meer op zijn plaats? Ook binnen de afzonderlijke disruptieve stoornissen echter, is het van belang te kijken naar eventuele subtypes, naar groepen patiënten met eenzelfde symptomenprofiel. Zo worden bij adhd in de dsm-iv drie subtypes onderscheiden: het aandachtstekorttype, het hyperactief-impulsieve type en het gecombineerde type. In de klinische praktijk wordt het hyperactief- impulsieve type maar weinig waargenomen. Dit roept de vraag op of een indeling in maar twee subtypes van adhd niet beter de werkelijkheid beschrijft. In de presentatie wordt getracht op deze vragen een antwoord te geven. Hierbij wordt gebruikgemaakt van 'latente klassenanalyse', een statistische techniek waarbij patiënten met eenzelfde symptomenprofiel gegroepeerd worden in zo homogeen mogelijke groepen. Een beter beeld van de indeling van disruptieve gedragsstoornissen kan bijdragen aan onderzoek naar etiologie, prognose en effectieve behandelmethoden bij specifieke subgroepen binnen het disruptieve spectrum.