leerdoel Bekend zijn met de beoordeling van wilsbekwaamheid; dat wil zeggen met: het begrip wils(on)bekwaamheid; stappen die nodig zijn bij het beoordelen; juridische aspecten; specifieke aspecten bij het psychiatrisch onderzoek; de praktijk bij de beoordeling; globaal zicht op Europese ervaringen. Wilsbekwaamheid is een begrip dat toenemend in de belangstelling staat, ook bij psychiaters. Is de patiënt in staat tot een redelijke waardering van zijn belangen ter zake, bijvoorbeeld van een medische behandeling? Een psychiatrische stoornis is geen voorwaarde voor noch synoniem van wilsonbekwaamheid; ook betekent een gedwongen opname niet per se dat iemand dan ook wilsonbekwaam is. Wie beoordeelt wilsonbekwaamheid en speelt de psychiater een rol en zo ja, wanneer en welke rol? En hoe wordt wilsonbekwaamheid vastgesteld? Deze cursus biedt psychiaters een praktisch stappenplan dat hen helpt vragen in een vaste volgorde en in de juiste juridische kaders te behandelen. Casuïstiek, vignetten en een schema om te scoren worden interactief gebruikt ter illustratie. Aandacht wordt gegeven aan de relatie van dwangbehandeling en wilsonbekwaamheid. Elders in Europa is wilsonbekwaamheid een hoeksteen van de legitimatie van dwang; een rechtsvergelijking tussen Europese landen komt kort aan de orde. Is de Europese ervaring ook nuttig voor verdere ontwikkelingen in de Nederlandse gezondheidswetgeving? Als het parlement het wetsvoorstel tot zelfbinding aanneemt en de derde Bopz-evaluatiecommissie (Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen) zich uitspreekt over de plaats van wilsbekwaamheid, zal de psychiater in de praktijk meer worden ingeschakeld bij het beoordelen van wilsbekwaamheid.