achtergrond De potentieel irreversibele bijwerking tardieve dyskinesie (td) ontstaat slechts bij een deel van de patiënten met langdurig antipsychoticagebruik. Genetische kwetsbaarheid speelt mee en een kandidaat-gen is het gen dat codeert voor de dopamine-3-receptor (drd3). Dit gen speelt een rol in de locomotorfunctie van het brein en kent een bi-allelisch polymorfisme dat leidt tot een sterkere binding van dopamine.
doel De onderzoeksvraag betreft de relatie tussen het drd3-gen en td.
methode Een meta-analyse van de elf onderzoeken die gevonden werden met Medline, Embase en Psycinfo (periode 1976-2005).
resultaten Bij 695 patiënten met td en 915 zonder td hadden dragers van het Gly-allel een groter risico op het ontwikkelen van td dan dragers van het Ser-allel (odds ratio (or) = 1,17; 95%-betrouwbaarheidsinterval (bi) = 1,01-1,37). Voor de effecten van het genotype werden geen significante resultaten gevonden. Er lijkt sprake te zijn van een publicatiebias.
conclusie Patiënten met een Gly-allel van het drd3-gen hebben een significant hoger risico op het ontwikkelen van td. De klinische waarde van het drd3-gen als risicofactor hangt af van toekomstig onderzoek dat gebruikmaakt van nieuwe genomische en statistische technieken.