Begin jaren negentig ging op verzoek van de Staatssecretaris van Volksgezondheid een kleine commissie naar Albanië om te onderzoeken of, en zo ja welke, Nederlandse hulp aan de Albanese psychiatrie nodig was. De commissie adviseerde om langdurige samenwerkingsverbanden tussen vier Nederlandse psychiatrische ziekenhuizen met de vier Albanese psychiatrische ziekenhuizen te starten. Het accent lag op deskundigheidsbevordering van psychiaters en verpleegkundigen en het uitbreiden van het (zeer beperkte) zorgaanbod aan patiënten. De vier jumelages werkten zelfstandig. Wel vond regelmatig overleg plaats over gezamen- lijke activiteiten, zoals een training van psychiaters en verpleegkundigen. In alle vier Albanese ziekenhuizen zijn ook materiële verbeteringen aangebracht, zoals het inrichten van ruimten voor dagactiviteiten. Na enkele jaren bleek nog in slechts één ziekenhuis zo'n ingerichte ruimte aanwezig!
Op dit moment bestaat nog één jumelage; in Tirana is de samenwerking met het ziekenhuis op een zeer laag pitje gezet. De activiteiten zijn verlegd naar zorg buiten het ziekenhuis. In Albanië bleek het dus vrijwel onmogelijk om de bestaande oude structuren en voorzieningen in beweging te krijgen. Het meest gemotiveerde personeel vertrok naar het buitenland. Het inzetten op kleinere projecten buiten de ziekenhuizen lijkt een positiever en duurzamer resultaat te hebben.