De resultaten van de acute behandeling van chronische depressies met zowel farmacologische als psychotherapeutische behandelingen geven aanleiding tot voorzichtig optimisme. Doorgaans wordt echter voorbijgegaan aan de hoge mate van recidivering en therapieresistentie in deze groep patiënten. Het denken over de depressie als een episodische aandoening remt de ontwikkeling van specifieke behandelmodules die gericht zijn op deze kwetsbare groep patiënten met onvoldoende herstelde, vaak chronische depressieve stoornissen. Rehabilitatieprogramma's sluiten onvoldoende aan bij deze doelgroep. In de bijdrage wordt aandacht besteed aan caremodellen voor de chronische therapieresistente depressieve stoornissen. Aandacht zal besteed worden aan de psychotherapeutische perspectieven bij de begeleiding van patiënten met chronische therapieresistente depressieve stoornissen. Er wordt ingegaan op de ervaringen die zijn opgedaan binnen het Programma Stemmingsstoornissen amc de Meren met de module rehabilitatie bij depressie. Deze module is gericht op psycho-educatie, het voortzetten van de medicatie en het handhaven en eventueel uitbreiden van sociale rollen bij ambulante patiënten met onvoldoende herstelde depressieve stoornissen.