Tot op heden zijn er nauwelijks psychofarmaca beschikbaar die rechtstreeks werkzaam zijn bij de behandeling van eetstoornissen, terwijl ze in de praktijk regelmatig worden voorgeschreven. Een uitzondering is fluoxetine dat eetdrang bij boulimia nervosa kan verminderen. Over het nut van selectieve serotonineheropnameremmers (ssri's) om terugval na herstel bij anorexia nervosa te voorkomen, zijn de meningen verdeeld. Olanzapine wordt off label voorgeschreven bij ernstige anorexia nervosa om onrust en anorectische cognities te verminderen.
Binnen de literatuur bestaat geen overeenstemming over wat eetstoornissen zijn. Door diverse auteurs wordt gepleit voor het beschouwen van eetstoornissen als passend binnen een continuüm, met als uitersten anorexia en obesitas. Anderen zien vooral anorexia nervosa als een opzichzelfstaande aandoening.
Ook ontbreekt een algemeen aanvaarde werkhypothese over de onderliggende pathofysiologische mechanismen. Zo is onderzoek beschreven naar de rol van serotonine, de hypothalamus-hypofyse- bijnieras (hpa-as), neuropeptiden en neurohormonen bij het ontstaan en voortduren van eetstoornissen. In deze bijdrage wordt ingegaan op de kennis over het gebruik van psychofarmaca binnen de behandeling van eetstoornissen aan de hand van enkele (inter)nationale richtlijnen. Waar nodig wordt een update gegeven aan de hand van recente publicaties. Mogelijke toekomstige ontwikkelingen worden aangestipt.