Dwang en drang zijn cultureel en politiek bepaald. Nederland heeft inmiddels zijn eigen thermometer gehanteerd en het klimaat van dwang en drang laten meten. De resultaten van deze meting, het onderzoek van de derde Bopz-evaluatiecommissie (bopz = Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen), zijn in maart 2007 geopenbaard - een maand voor dit voorjaarscongres. De commissie heeft veel internationale literatuur bestudeerd om te leren van de onderzoeksresultaten en ervaringen in andere westerse landen.
Kan de Nederlander door een Europese bril kijken en leren van de toepassing van dwang en drang in andere landen? Kunnen we de internationale richtlijnen en verdragen wel toepassen en omzetten in eigen wetgeving? Hoe wordt de wetgeving en toepassing daarvan in andere Europese landen onderzocht? Is replicatie van dergelijk wetenschappelijk onderzoek in Nederland mogelijk? Hoe is het gesteld met de rechtsgeldigheid van beslissingen als het gaat om 'wilsonbekwamen' in Europa? In welk opzicht lijkt Nederland op Europa in het omgaan met zelfbeschikking? Welke best practices zijn er in andere landen op het gebied van toepassing van ambulante dwangbehandeling en zijn die ook in Nederland te hanteren? Veel vragen maar ook een recent advies van de derde Bopz-evaluatiecommissie. De sprekers zullen ingaan op deze vragen en conclusies. Mogelijk volgt een interactief standpunt over harmonisatie in Europees verband.