De golf van terroristische aanslagen die de afgelopen jaren de westerse wereld heeft overspoeld, heeft kennelijk een aantal Amerikaanse psychiaters geïnspireerd zich te buigen over de psychologische gevolgen van het terrorisme en de daarmee samenhangende risico's voor de geestelijke volksgezondheid. De auteurs richten zich in het bijzonder op de gevolgen van bioterrorisme, daartoe aangezet door de aanslag met gifgas (sarin) in de metro van Tokyo (1995) en de terreur door het verspreiden van 'poederbrieven' met antraxsporen in de vs (2001). Biologische agentia lenen zich kennelijk goed voor de primaire doelstelling van terrorisme, namelijk het ontregelen van de samenleving door het creëren van intense angst, onveiligheid en onzekerheid. In het boek wordt ingegaan zowel op de psychologische gevolgen voor het individu dat de terroristische daad heeft ondergaan als op de gevolgen voor de samenleving als geheel. Het public health- perspectief domineert het boek en er wordt veel nadruk gelegd op de noodzaak van voorbereidingen door overheid, media, publieke diensten (brandweer) en zorgaanbieders. De auteurs bepleiten een multidisciplinaire en preventieve aanpak waarbij alle bovengenoemde instellingen worden betrokken. Deze voorbereidingen moeten zodanig zijn dat in geval van een terroristische aanslag de schade voor de geestelijke volksgezondheid wordt beperkt. Dit boek kan de moeite waard zijn voor collega's die geïnteresseerd zijn in de psychologische gevolgen van grootschalige rampen zoals we die in Nederland ook gekend hebben (de Bijlmerramp, de vuurwerkramp in Enschede). Voor de vooral klinisch werkende psychiater biedt het weinig boeiends. Door de nadruk die wordt gelegd op de voorbereiding van de verschillende publieke diensten en het oefenen van de eerder genoemde multidisciplinaire samenwerking, heeft dit boek vooral waarde voor beleidsmakers en collega's die werkzaam zijn in de public-health-sector.

J.L. Klompenhouwer