Dit boek is een herziene en geactualiseerde versie van de gelijknamige uitgave uit 1989. De auteur is psychologe en nabestaande; ze verloor haar jongste broer door zelfdoding. Deze beide invalshoeken komen in dit vlot leesbare boek aan bod. Ervaringsdeskundigheid wordt geplaatst tegenover vakliteratuur.

Het boek omvat twee delen. Het eerste deel behandelt verschillende rouwthema's waar nabestaanden na zelfdoding mee te maken hebben: de emotionele chaos, schuldgevoelens, boosheid, depressie, taboe, reacties van de omgeving, enzovoorts. Vertrekpunt van de auteur is telkens haar eigen ervaring, waarbij zij later een uitbreiding geeft met toelichtingen uit onderzoek en literatuur. Het is duidelijk merkbaar dat een grondige literatuurstudie aan dit schrijven vooraf is gegaan.

In het tweede, kortere deel, komen in enkele hoofdstukken de volgende thema's aan bod: een theoretisch overzicht van verschillende rouwtheorieën, een bespreking van het begrip pathologische rouw en het rouwproces bij kinderen.

Hulpverleningsadressen voor Nederland en Vlaanderen ontbreken niet, hoewel deze uitgebreid hadden mogen worden. Tevens bevat het boek een praktische bijlage die kan worden gebruikt als informatiebrochure voor nabestaanden.

Kortom: een invoelbaar boek waar vooral veel nabestaanden naar terug zullen grijpen en herkenning in zullen vinden. Maar het is zeker ook een boek dat 'een getuigenis' overstijgt en daardoor eveneens voor hulpverleners en eenieder die betrokken is bij de opvang van nabestaanden een relevant naslagwerk is.

N. de Fauw