Dit boek biedt de klassieke informatie over adhd (attention deficit hyperactivity disorder, aandachtstekort- hyperactiviteitstoornis) betreffende symptomatologie, diagnostiek en behandeling bij kinderen en volwassenen, zoals in de meeste boeken die over dit onderwerp gedurende de laatste jaren verschenen. Wat dit boek opmerkelijk maakt, is dat het lezen ervan op zichzelf een therapeutische ervaring kan zijn voor mensen die te maken hebben met adhd. Van begin tot einde is de achterliggende boodschap: 'je bent misschien wel wat anders, maar je bent niet abnormaal, aanvaard de beperkingen, het anderszijn heeft ook zijn voordelen, leer gebruikmaken van die voordelen.'

Dit is voor mensen die vaak al een stuk van hun leven in frustratie achter de rug hebben door herhaald falen op allerlei vlakken van functioneren een hoopgevende boodschap. Deze boodschap mikt zonder meer op het begin van herstel van zelfvertrouwen. Hulpverleners zien slechts een deel van de mensen die met adhd te maken hebben. Zij die succesvol in het leven staan ondanks/ dankzij adhd dragen niet bij tot onze beeldvorming over adhd en daardoor is ook de visie van hulpverleners over de mogelijkheden van mensen met adhd beperkt.

Tot zover geen zijn er geen problemen met de boodschap van dit boek. Het achterliggende verhaal om de 'normaliteit' van adhd aan te tonen, wordt door de auteur gefundeerd in een evolutionair denken. adhd-gedragskenmerken zijn volgens de auteur gedragskenmerken die een 'aanpassing' inhielden voor de mens in oertijden in een leefomgeving (environment/evolutionary adaptness) waar hij als jager functioneerde. Dit verhaal over de mens als jager/verzamelaar komt geregeld opduiken om aan te tonen dat datgene wat nu door sommigen als een stoornis wordt beschouwd ooit een normale adaptatie aan de omgeving is geweest. En dat er dus eerder sprake is van een bij sommigen nog uitgesproken aanwezigheid van door selectie ontstane adaptieve eigenschappen. Dit is een stelling die zeer hypothetisch is. Als psychotherapeutische metafoor heeft zij haar verdienste, als wetenschappelijke uitspraak is zij zeer aanvechtbaar.

Concluderend behouden we vooral het optimisme dat de auteur probeert door te geven aan mensen met adhd.

B. Van Den Bossche