In 2000 werd op deze plaats het boek Essential Psychopharmacology van Stahl (2000) gerecenseerd (Hoogendijk 2000). Het huidige boek betreft een update van twee van de hoofdstukken uit het bovengenoemde 'moederboek'. De motivatie voor het uitbrengen van dit stekje zou gelegen kunnen zijn in nieuwe ontwikkelingen op het gebied van de antipsychotica (en dalende aandelenkoersen?).

Het boek bestaat dus uit twee hoofdstukken en is op dezelfde aantrekkelijke manier samengesteld als het moederboek. Zoals in de vorige recensie beschreven, is Stahl door zijn achtergrond als basaal neurowetenschapper en tevens clinicus, in staat een didactisch zeer toegankelijk boek te schrijven. De vele illustraties bestaan uit makkelijk te begrijpen grafieken over bijvoorbeeld beloopsvormen van een ziektebeeld en uit stripachtige figuren die uitbeelden hoe de verschillende farmaca aangrijpen op receptoren, second messengers en dna-expressie.

De belangrijkste nieuwe ontwikkelingen zijn: (1) hypothesevorming over de werking van atypische antipsychotica via hun dopaminerge werking op receptoren; (2) een nieuwe klasse antipsychotica, die dopaminesysteemstabilisatoren worden genoemd, zoals azipiprazide; (3) het gebruik van anti-epileptica tegen manische psychose; en (4) een van de nieuwste atypische antipsychotica, ziprasidon.

Voor wie is dit boek geschikt? Voor hen die het vorige nog niet hebben en uitsluitend met psychotische en manische patiënten werken. Anderen doen er verstandig aan een nieuwe druk van Essential Psychopharmacology af te wachten of de tweede druk uit 2000 te kopen. Alle beschreven ontwikkelingen van de laatste twee jaar staan immers ook in de gewone vakliteratuur en Stahls cartoons verschijnen regelmatig in het Journal of Clinical Psychiatry. We hoeven lijkt me niet alle in de literatuur beschreven ontwikkelingen meteen als losse stripboeken in de kast te hebben staan. Zo mooi als een verzameling Lucky-Luke-stripboeken wordt het toch nooit meer.

W.J.G. Hoogendijk